2. Van Bangkok naar West & Centraal Thailand

De prijzen hier in Thailand zijn voor ons Westerlingen gewoonweg niet voor te stellen. Een ritje in de taxi van anderhalf uur kost omgerekend soms bijvoorbeeld slechts 4 euro. Het zou ons dan ook natuurlijk een keer moeten gaan overkomen: opgelicht worden in Thailand. We wilden graag naar West-Thailand toe en op eigen vervoer was dat redelijk lastig, omdat de verschillende bezienswaardigheden daar ver uit elkaar liggen. We besloten daarom bij een toeristeninformatiebureau een driedaagse trip te boeken, inclusief busvervoer naar en verblijf in onze volgende bestemming voor omgerekend 150 euro per persoon. Naar westerse maatstaven, een meer dan prima deal. Na enkele dagen in Thailand te verblijven, begonnen we ons te realiseren dat deze prima deal voor Thaise begrippen best prijzig was. Dit mocht echter de pret niet drukken.

WEST-THAILAND (KANCHANABURI))
Tijdens de driedaagse trip door Kanchanaburi hebben we veel opgetrokken met een vast groepje Europeanen. De trip stond onder andere in het teken van de tweede wereldoorlog: zo hebben we de bridge over the river of Kwai & de Hellfire Pass bezocht. De brug is in de tweede wereldoorlog gebouwd door westerse krijgsgevangenen als onderdeel van een belangrijke spoorlijn, welke in de volksmond de Dodenspoorlijn wordt genoemd. Bij het aanleggen van de spoorlijn zijn binnen anderhalf jaar tijd tienduizenden doden gevallen, dit betekend gemiddeld 200 doden per dag. De meeste van de doden vielen bij een kleine 4 kilometer railway: de Hellfire Pass. Een rails dwars door een berg heen.

Naast de tweede wereldoorlog hebben we ook een van de mooiste nationaal parken van Thailand bezocht, het Erawan nationaal park. Dit National Park ligt in de buurt van Kanchanaburi en staat bekend om de mooiste watervallen van Thailand (de Seven Step Waterfall), maar ook om haar kalkstenen bergen en het mooie uitzicht. De ene waterval is nog spectaculairder dan de andere. Het was een behoorlijke klim om aan de top van de waterval te komen, we deden hier ongeveer anderhalf uur over. Aan de top van de waterval hebben we een frisse duik genomen in het water. Vreemd om op zo’n moment na te gaan dat het op dit moment in Nederland vriest en sneeuwt en wij lekker met +30 graden in de watervallen liggen te chillen. Wat is ons leven toch verrekte kut.

Op de weg terug naar beneden ging het halverwege een beetje mis. Tom probeerde iets te enthousiast de weg af te snijden via een rots, helaas gleed die weg en lag hij vervolgens met verwondingen op zijn rechterbeen, buik en onderarm een meter lager in het water. Shit happends right!?

Een bezoek aan de Tiger Temple in Kanchanaburi kon niet ontbreken. Hier kregen we de mogelijkheid om op de foto te gaan met de tijgers en ze van heel dichtbij mee te maken. Heel bizar als je je realiseert waar die beesten toe in staat zijn en dat sommige tijgers groter waren dan ons. Het was dan ook een zeer bijzondere ervaring, maar tevens ook erg omstreden. We hebben ons daarom ook niet geschuwd om enkele kritische vragen te stellen, over hoe het kon dat deze tijgers zo rustig waren. Deze vragen werden simpelweg door de medewerkers afgewimpeld.

Op de laatste dag bezochten we een olifantenpark via een “wilde” bamboorafting tocht. Hier werd duidelijk dat in Nederland iets anders wordt verstaan onder rafting dan in Thailand. Eigenlijk was deze rustige boottocht ook wel lekker na een korte nacht. In het olifantenpark mochten we een ritje maken door de natuur op een olifant, die we hebben omgedoopt tot “Dombo de olifant”. Onze olifant was 50 jaren oud en daarmee in de bloei van zijn leven. Olifanten kunnen namelijk 100 jaar oud worden. Andere olifanten in de toch bleken iets meer honger te hebben dan onze olifant, wat tot hilarische taferelen opleverden. De ene proberen een boom met elektriciteitskabels om te trekken en een andere dook uit het niets de bosjes in op zoek naar voedsel. Aan het einde van de tocht mochten we de olifant zelf besturen zonder de Thaise begeleider. Al om al een prachtige ervaring.

CENTRAAL-THAILAND (AYUTTHAYA, LOPBURI EN SUKHOTHAI); DE REGIO VAN DE RUÏNES.
Via een aantal steden in Centraal-Thailand willen we richting de bergen in Noord-Thailand gaan. Vroeg in de middag zouden we op het busstation van Kanchanaburi worden gedropt, om vanuit daar de public bus naar de eerstvolgende bestemming (Ayutthaya) te nemen. Eenmaal aangekomen op het busstation, bleek deze bus die dag niet meer te rijden. We besloten daarom om de bus naar Bangkok te pakken, daar te overnachten en de volgende ochtend de trein naar Ayutthaya te nemen. Het enige wat we zeker wisten over deze bus, was dat deze ergens in Bangkok zou eindigen. Maar waar in deze grote stad van +- 10 miljoen mensen: geen idee. Niemand in de bus sprak Engels dus voor ons was het gewoon afwachten en blijven zitten tot de laatste halte en dan maar hopen dat het niet te ver van ons hostel af zou zijn. Eenmaal op het busstation in Bangkok raakten we aan de praat met een Thaise geschiedenisleraar. Hij was zeer behulpzaam en had ons de weg naar ons hostel gewezen. S’avonds besloten we met zijn drieën uit eten te gaan. Hij nam ons mee naar een typisch Thais restaurantje en liet ons kennismaken met de Thaise keuken. Hij was zeer geïnteresseerd in de Nederlandse geschiedenis+ taal en wij hadden onze Thaise vocabulaire uitgebreid. Daarna hadden we nog tot laat in de avond wat gedronken met hem.

In eerste instantie wilden we de trein van 8 uur s’morgens naar Ayutthaya nemen, maar door de gezellige avond de dag er voor, werd het een paar uurtjes later. Toen we bij de ticketbalie stonden om de treinkaartjes te kopen, konden we de bizar goedkope prijzen bijna niet geloven. 20 Thaise Baht per persoon, omgerekend 50 eurocent voor een treinreis van een uur en drie kwartier.

Vanuit het station werden we opgehaald door de tuk-tuk chauffeur van het guesthouse. Eenmaal aangekomen bij het guesthouse, werden we ontvangen door een gezellig en spontaan, maar maf vrouwtje. Ze wilde maar al te graag dansen en hield van een borrel. Wij hebben ons goed vermaakt in dit guesthouse. S’ochtends werden we verrast met een heerlijk westers ontbijt: pannenkoek met banaan & chocolade en een goede bak koffie.

In principe is het goed te doen om deze stad per tuk-tuk (soort taxi) in één dag te bezien. In eerste instantie zouden we daarom slechts 1 dagje hier rondbrengen, maar we merkten al heel snel dat deze stad ons goed beviel: heerlijk rustig en prachtig uitzicht vergeleken Bangkok. We besloten dan ook direct om 2 nachten langer te boeken en de stad op onze gemak per fiets te verkennen, in plaats van met een tuk-tuk.

Ayutthaya is een stad met een rijke geschiedenis en staat bekend om haar mooie ruïnes. Heel het oude centrum van de stad is dan ook opgenomen op de werelderfgoedlijst van Unesco. Omdat er heel veel ruïnes te bezichtigen zijn, besloten we ons te beperken tot de meest spectaculaire. Hier leerden we een tweetal Nederlanders kennen, waar we vervolgens s’avonds wat mee hebben gegeten en terras hebben gepakt. Verder hebben we hier pas, na de vele tempels, de eerste kerk gezien.

Vanuit Ayutthaya gingen we een dagje met de trein naar Lopburi, door de Thaise mensen uitgesproken als Loboli. Het was dan ook lastig te vinden op de map. Lopburi staat bekend om de vele loslopende aapjes, die maar al te graag je spullen willen pakken. Wij hadden de stad daarom omgetoverd tot de City of the Apes. Het was een grappig gezicht dat je op elke hoek van de straat apen in verkeersborden zag klimmen, op daken sprongen en op de loer lagen voor eten.

Onze laatste bestemming in Centraal-Thailand was een andere oude hoofdstad van Thailand, genaamd Sukhothai, bekend om het oudste nationaal park van Thailand. Net als Ayutthaya staat Sukhothai bekend om de ruïnes. It ruins your vacation haha ;) Omdat we die al veel hadden gezien, besloten we hier rustig aan te doen, te genieten van de natuur, om vervolgens de volgende ochtend door te gaan naar Noord-Thailand.