5. Noord-Vietnam

HANOI (HOOFDSTAD VAN VIETNAM)
Na een soepele vlucht kwamen we in de namiddag aan in de hoofdstad van Vietnam: Hanoi. Deze stad bevindt zich in Noord-Vietnam. We deelden de taxi met een tweetal backpackers naar het oude centrum van de stad, om daar een geschikt hostel te zoeken. Aangezien we de voorbije dagen amper tot niet hadden geslapen (zie reisverslag Hongkong) kozen we voor een goedkoop hotel. In eerste instantie zouden we, traditiegetrouw, een biertje drinken op het terras, maar Tom lag om 6 uur al in ‘coma’. De volgende ochtend kwam de eigenaresse ons een gezond en stevig ontbijt op bed brengen. Vervolgens checkten we uit en gingen we op zoek naar een hostel voor de komende dagen. Deze hadden we al snel gevonden, hebben we vervolgens de stad wat verkend en zijn we daarna gaan uit eten en hebben we alsnog ons biertje gehad. In de avond maakten we kennis met de typisch Vietnamese bedden, oftewel planken met een schuimlaagje (matras).

De dag erna zijn we met ons ANWB-boekje er op uit gegaan en hebben we een route gelopen door de oude stad. Hier maakten we kennis met de zichtbare Franse invloeden in zowel de architectuur als het eten (lees baquette en croissant). Tijdens de route liepen we over een typisch Aziatische markt waarin kiloverpakkingen met specerijen of koffiebonen werden verkocht. Daarnaast kon je in een bepaald hoekje van deze markt, wat meer uit het zicht, z’n beetje elk levend dier kopen om op te eten. Van gigantische vissen en vogels, tot schildpadden en bijvoorbeeld cavia’s. Allemaal met veel te veel dieren bij elkaar in een té klein kooitje/ waterbak. Sommige schildpadden probeerden tevergeefs te ontsnappen. Dit was een vreemde gewenning, als West-Europeaan. Maar hier in Azië is het een normale zaak.

De volgende dag nam Eddo een rustdag, omdat hij nog niet goed had bijgeslapen van de dagen op het Hongkong airport. Tom besloot er alleen op uit te gaan, om alle andere bezienswaardigheden van Hanoi te bekijken, zoals de jadenbergtempel, een beroemd standbeeld en een aantal belangrijke gebouwen.

HALONG BAY
Op 27 februari begon onze trip naar Halong Bay, een van de zeven natuurlijke wereldwonderen. Een stuk zee, met zo’n 2000 kalksteenrotsen en eilandjes die soms wel 25 meter boven het water uitsteken. We werden vroeg op de dag opgehaald in ons hotel om met de bus naar de haven te gaan. Grappig hoe hier het vervoer gaat: zoveel mogelijk mensen in een minibus proppen. Een busje, eigenlijk voor maximaal 16 personen, moesten we met 21 man in. In de gangpaden kwamen uitklapstoeltjes tevoorschijn en daarna moest de bagage er nog bij: alle tassen opgestapeld tot het dak en met touw vastgemaakt. Eenmaal in de haven stapten we in een transferboot, om vervolgens over te stappen naar ons “luxe cruiseschip”. Daar werd typisch Vietnamees eten geserveerd. Dat is altijd leuk aan de trips, dan ga je local food uitproberen. Na het eten ging Eddo kajakken. Een mooiere plek om dat te doen dan op de open zee langs de vele kalksteenformaties kon Eddo zich haast niet voorstellen. Na het kajakken kregen we een tour door de mooiste grot van de Halong Bay: de Surprising Cave. Een groot grottenstelsel in een eiland. De rotsen hadden door de vele jaren heen allemaal verschillende kleuren gekregen, waardoor de stalagmieten en stalagtieten er nog indrukwekkender uitzagen. s’Avonds hadden we met andere mensen van de tour wat gekaart en gedronken.

Nadat we een nachtje op de boot hadden doorgebracht en een ontbijt hadden gegeten, werden we met de transferboot naar de haven van Cat Ba Island gebracht, een eiland dieper in de Halong Bay gelegen. Ondertussen op het dek van het schip genietend van de boottocht. Vervolgens werden we met de bus verder vervoerd, met als eerste stop het Cat Ba National Park. Daar deden we een hike. Eenmaal op de top hadden we een prachtig 360 graden uitzicht over het eiland en de bergen. Na de hike werden we naar ons hotel gebracht. Het eerste wat we deden was een goede douche nemen (met warm water ), daarna werd de lunch geserveerd. We hadden honger als een paard en gelukkig was het een buffet^^ . In de middag werden we met een roeibootje naar een eilandje in de buurt gebracht, genaamd Monkey Island. Dit in verband met de loslopende aapjes. Daar genoten we van het weer. Terug bij het hotel gingen we met de groep terras pakken. We hadden/hebben tot nu toe elke keer erge geluk gehad, dat we elke trip een zeer gezellige en hechte groep hebben. Dat maakt het een stuk leuker. Deze groep bestond uit een vijftal Vietnamezen en een drietal Duitsers. Tot onze verbazing spraken deze Vietnamezen vloeiend Duits, Engels en een beetje Frans. De ochtend daarna was het moeilijk wakker worden, aangezien we pas rond 2 uur in ons hotel arriveerde. Gelukkig stond er alleen een rondvaart door de Halong Bay op het programma. Tijdens deze rondvaart kregen we een kookdemonstratie met als middelpunt de “fresh springroll” (volgens ons een ongebakken loempia).

TERUG IN HANOI
Na een lange oncomfortable busrit kwamen we s’avonds weer aan bij ons hostel. We zochten een supermarkt op waar ze goede (Lays !) chips verkochten om samen de wedstrijd PSV- Ajax te kijken (Tom als Ajaxfan en Eddo als PSV-fan). ‘’AJAX WON :D’’. ‘’PSV verloor  ‘’.
De dag erna zijn we naar het Ho Chi Minh museum gegaan. Een museum over de geschiedenis van Vietnam: de periode van de kolonisatie van Frankrijk, de strijd om de onafhankelijkheid (de Vietcongoorlog) en de hereniging van Noord- en Zuid Vietnam.

SAPA
Op 4 maart trokken we naar het hoge noorden om de stad Sapa en omgeving te bezoeken. Dit was meteen onze eerste ervaring met de slaapbussen van Vietnam. Een grote bus, met z’n 30 bedden, voorzien van airco en zelfs wifi! Eenmaal aangekomen in Sapa gingen we op zoek naar een hostel. Op het busstation kwamen al snel proppers op ons afgerend en na even onderhandelen werden we naar een hostel gebracht. Tevens kregen we een visitekaartje van een lokaal vrouwtje uit een verder gelegen bergdorpje, die ons graag haar dorp wilde laten zien in combinatie met een tweedaagse hike. We besloten om over dit aanbod na te denken. Eenmaal ingecheckt huurden we een scootertje om naar een typisch etnisch dorpje te rijden, genaamd ‘’Cat Cat Village’’. Daar keken we onze ogen uit: iedereen van authentieke klederdracht voorzien, de vele loslopende dieren en het prachtige landschap met de trapsgewijze rijstvelden. Uiteindelijk hebben we hier een hike van een paar uur door de bergen gelopen. In de avond hadden we dat vrouwtje van het busstation gebeld om in te gaan op haar aanbod.

De dag erop werden we s’ochtends opgewacht door dat vrouwtje, genaamd Yinh. We konden onze bagage achterlaten in het hostel en met onze kleine rugzak gingen we op pad. Het was een hike van ongeveer 15 kilometer van Sapa naar haar dorp. Na een uur besloot Tom de hike af te breken vanwege slecht nieuws dat die eerder die dag vanuit het thuisfront had ontvangen en waardoor hij zich niet kon concentreren. Tom wilde graag wat tijd voor zichzelf hebben en stond erop dat Eddo daarom de hike met de homestay wel deed. Het was een zeer bijzondere en zware offroad hike door de bergen heen en soms bijvoorbeeld recht door rijstvelden heen. Yinh wist mij werkelijk de mooiste plekken van de omgeving zien. Na zo’n 5 uur gelopen te hebben kwam ik aan bij haar dorpje. Geen typische klederdracht, zoals Cat Cat Village, maar wel indrukwekkend. Een compleet zelfvoorzienend dorpje midden in de bergen. In de avond lieten haar kinderen mij de omgeving zien. S’avonds hielp ik haar mee met het Vietnamese eten koken. Een keuken zoals in Nederland kennen ze daar niet. Haar familie woonde in een houten hutje, met losse kamers. De keuken was een gat in het beton van de ‘’woonkamer’’ waarin stukken hout lagen, met daarop een pannetje om te koken. Deze avond leerde ik eindelijk echt met chopsticks te eten en ontrafelde ik het mysterie van hoe Aziaten zo makkelijk rijst kunnen eten met stokjes. De rijst wordt hier veel plakkeriger klaargemaakt, waardoor je meer ‘brokjes’ aan elkaar klevende rijst eet. De ochtend erop werd ik vroeg wakker gemaakt voor ontbijt en liet haar man mij vervolgens achterop de scooter de diepe bergen zien, ver weg van de normale steden. Een prachtige rit door de natuur en langs vele bergdorpjes. Eenmaal terug in Sapa, besloten we samen wat rond te lopen in het stadje, terras te pakken en wachten op de bus terug naar Hanoi.

HANOI TUSSENDOOR
Toen we eenmaal s’nachts aankwamen in Hanoi en naar ons hostel liepen, bleek ons hostel op dat moment geen plaats te hebben. We hebben daarom tot 10 uur gewacht/geslapen op de bank om vervolgens in te checken. We hadden inmiddels een uitnodiging ontvangen van het groepje Vietnamezen om wat te gaan drinken in de morgen. Tom ging douchen om vervolgens naar het café te gaan en Eddo zou een uurtje gaan liggen en daarna douchen om vervolgens het groepje te vergezellen. Helaas bleek dat er na een uur, en de daaropvolgende 2 uur, geen water was. Uiteindelijk was het voor Eddo dan ook niet meer de moeite waard om te komen en besloot daarom lekker een boek te gaan lezen. In het café heeft Tom eerst wat gedronken en werd hij vervolgens uitgenodigd om mee te gaan naar het huis van de familie. Daar aangekomen werd er wederom wat gedronken, waarna ze er ook op stonden dat er mee geluncht werd. Leuke ervaring om een typisch Vietnamese lunch mee te maken met z’n beetje de hele familie.

PERFUME PAGODA
Op 8 maart hadden we een dagje perfume pagoda op de planning staan. Dit is een soort Mekka voor de Boeddhisten. Een pagoda, gelegen in een grot waarin het hoofd van de vrouwelijke Boeddha te zien zou zijn. Deze pagoda is alleen bereikbaar via een boottocht. Wij hadden hiervoor de beste dag van het jaar uitgekozen: de feestdag waarop alle Vietnamezen traditiegetrouw die pagoda bezoeken. Eenmaal aangekomen bij de haven zagen we een zee aan bootjes. In totaal waren er vandaag zo’n 6000! Taxibootjes op de rivier. Na een boottochtje van een uur in een voor Vietnam typisch pendelbootje, voor ons een gammel blikken bootje, kwamen we veilig aan bij het begin van de wandeltocht naar de pagoda. Toen we het bootje uitstapte viel het ons op dat we z’n beetje de enige westerlingen waren van de tienduizenden mensen die zich daar bevonden. Het was voor ons dan ook de omgekeerde wereld, deze keer werden wij namelijk nagekeken. Dit kwam mede omdat er veel Vietnamezen kwamen vanuit een klein dorpje die waarschijnlijk nog nooit of zelden een westerling hebben gezien. Regelmatig kregen we daarom ook de vraag of wij met hun op de foto wilden (hier in Azië een selfie).

NINH BINH (Dry Halong Bay)
Op onze weg naar Midden-Vietnam hebben we het plaatsje Ninh Binh aangedaan. Begin van de middag kwamen we aan op het busstation en zochten we routinegetrouw een hostel. Tom besloot een rustdagje te houden en Eddo huurde samen met twee andere uit het hostel een scootertje om richting de ‘Dry Halong Bay’ te gaan: een natuurreservaat vergelijkbaar met de Halong Bay, qua de vele kalkstenen rotssteenformaties, alleen dan op het land. Het regende echter zo hard dat het nauwelijks de dry Halong Bay te noemen was. Eddo kreeg het gevoel zich weer in Nederland te bevinden. Daar hadden we een taxibootje gepakt voor een boottocht over de rivier en bezochten we tevens een paar tempels. Wederom zeer indrukwekkend! In de avond sloot Tom zich aan en zijn we met zijn vieren ergens lokaal gaan eten en drinken. De daaropvolgende dag hadden we het idee om een hike te doen door Cuc Phuong Nationaal Park (ongeveer 65 km van Ninh Binh). We besloten een scootertje te huren en dit stuk zelf te gaan rijden. Op de ‘kaart’ die we kregen zag de weg er zeer simpel uit: haast alleen maar mainroads uitrijden. Echter bleek het in de praktijk niet zo simpel te vinden zijn en bleken sommige ‘mainroads’ al gauw een zanderig ventweggetje te zijn. Met de hulp van meerdere locals vonden we toch de weg. Het regende vandaag echter zo extreem hard en er kwam geen eind aan, dat we een kleine 10 kilometer voor het nationaal park, niet meer verder konden per scooter. De zandwegen, met vele diepe gaten, stonden volledig blank. We besloten daarom om te keren en op de weg terug een paar dorpjes te bezichtigen. Toen we een van de dorpjes inreden kwamen er al snel een paar locals naar ons toe. Eentje leed ons naar een kerk en belde de pastoor op zodat wij een kijkje mochten nemen in die kerk. Het bleek dat de kerk nog in aanbouw was en één van de vriendelijke locals, tevens één van de trotse bouwers was. Vervolgens werden we nog op de koffie uitgenodigd bij de pastoor thuis. Aziaten zijn in het algemeen zeer gastvrij en vriendelijk! s’Avonds hadden we de nachtbus richting onze volgende bestemming: Hue, de verborgen keizerlijke stad.